Nie za dobrze idzie Rosjanom mierzenie się z własną historią. Szczególnie w momentach, gdy muszą uznać swoją winę. Dobrze to znamy, od lat walczymy o prawdę o Katyniu. I gdy wydaje się już, że może nastąpić jakiś mały postęp - zaraz okazuje się, że to tylko płonne nadzieje.
Taka już jest mentalność Rosjan, wynikająca w dużej części z ich historii.
Jak więc walczą oni o tę swoją historyczną pozycję, gdy ktoś upomni się o prawdę? Spróbuję to zanalizować na przykładzie polsko-rosyjskich stosunków, historycznych zaszłości. Ponieważ mamy już kwiecień, posłużę się przykładem Katynia.
Gdy my upominamy się o Katyń - Rosja mówi o rosyjskich jeńcach wojennych z wojny polsko-bolszewickiej.
Czy są to sytuacje współmierne, można je porównać?
Otóż po wojnie z bolszewicką Rosją, zwłaszcza po wygranej przez nas bitwie warszawskiej zostało w II RP wielu jeńców. Żyli oni w obozach jenieckich. Prawdą jest, że wielu z nich umierało. Z jakiego jednak powodu? Racja żywnościowa jeńca była taka sama jak racja żywnościowa polskiego żołnierza (poza tytoniem). Szerzyły się choroby zakaźne, sytuacja całego kraju polskiego była nie łatwa. Przekładała się ona także na jeńców rosyjskich, bo jakże inaczej. Mieli oni okazję niekiedy pracowania w gospodarstwach polskich, dostawali tam za to jedzenie, czasem pieniądze.
Polska nie była przygotowana, nie miała możliwości na zapewnienie lepszych warunków Sowietom. Polscy lekarze robili co mogli, by walczyć z chorobami, nie było wystarczającej liczby miejsc, obozy były często przepełnione. Ale nikt nie zabijał w naszych obozach jenieckich żołnierzy sowieckich.
W przeciwieństwie do Katynia..
Co więcej. Do dziś w miejscach obozów istnieją cmentarze, na których pochowani są sowieccy jeńcy. Strona rosyjska jednak nie wykazuje wielkiego zainteresowania nimi, zainteresowania pamięcią o nich. A ile czasu myśmy starali się o upamiętnienie naszych żołnierzy w Katyniu..
Dla Rosji to jest na rękę. Gdy my żądamy przeprosin za Katyń - oni żądają przeprosin za jeńców 1920 roku.
Jest jeszcze jedna różnica. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zbadali sami nasze dokumenty w tych sprawach. Nam dokumentów katyńskich oddać do tej pory nie chcą.
Ciekawe jest też spojrzenie na to, co działo się w sowieckiej Rosji podczas wielu lat komunizmu, gdzie umierali w łagrach nie tylko przeciwnicy bolszewickiej Rosji ale także sam naród rosyjski. Jak już dochodzimy prawdy powiedzmy, co działo się często z jeńcami rosyjskimi po ich powrocie do ojczyzny, jak umierali w łagrach posądzani o konszachty z zachodem (więcej na ten temat np. w Archipelagu GułagSołżenicyna).
***
W takiej sytuacji historyczno - politycznej przyszło nam żyć. Chcę odwołać się do dwóch wydarzeń, które niedawno miały miejsce.
Pierwsze, to pomnik naszych najeźdźców w Ossowie, który to, jak donosi w ostatnim nrze GP, był inicjatywą kancelarii prezydenta Komorowskiego. W którą retorykę wpisuje się ten pomysł? Jak to możliwe, że w momencie gdy nasi żołnierze nie mają pomników, upamiętnia się najeźdźców? Po czyjej stronie jest prezydent? Może doczekamy się czasów, gdy przeprosi on Rosjan za śmierć jeńców rosyjskich, którzy umierali nie z naszej winy... Kto był agresorem w tej wojnie, my?
Druga sprawa, to haniebne zachowanie prezydenta w związku z tablicą, mającą przypomnieć pomoc węgierskiej pomocy narodowi polskiemu w czasie właśnie wojny polsko-bolszewickiej. Ich bronią walczyliśmy m.in. w czasie Cudu nad Wisłą, bez ich pomocy nie zatrzymalibyśmy pochodu Sowietów (choć broń przetransportować było niezmiernie trudno z powodu niechęci państw, przez które musiała być transportowana). Sytuacja, w której prezydent boi się upamiętnić takie wydarzenie z powodu potencjalnych reakcji rosyjskich jest całowicie niedopuszczalna i żałosna. Znów pytam: po której stronie gra prezydent? Bo ja się osobiście gubię..
Naprawdę, nie było żadnego antyKatynia, nie musimy się do niczego przyznawać, panie prezydencie.
